↓
 

Jan Maarten Fernig

Jan Maarten Fernig
  • Actie
  • Inspiratie
  • Idee
  • Contact
  • NederlandsNederlands
    • EnglishEnglish
    • Deutsch
Inloggen

Tagarchief: Geen zin

Hey C, ik zie die traceerbaarheid via Bluetooth niet zo zitten!

Jan Maarten Fernig Geplaatst op 16 april 2020 door Jan Maarten Fernig16 april 2020

Bijvoorbeeld: Je rekent af bij de kassa, zit er een plexiglas wandje tussen de kassamevrouw/neer en mij zodat wij op zowat een half meterke toch nog adequaat gescheiden zijn. Dan wordt na een paar dagen bij de kassamevrouw/neer C geconstateerd. En krijg ik een waarschuwing want Bluetooth ‘zag’ ons heel dicht bij elkaar.   Ander voorbeeld: Ik slaap iedere nacht braaf in mijn eigen bedje in mijn nog net betaalbare rijtjeshuis/ophokflat en de woningen/appartementen zijn gespiegeld ten opzichte van elkaar. Dus de slaapkamer van buurman/vrouw ligt tegen dezelfde scheidingsmuur die niet vol gewapend beton en/of ander radiosignalen werend (kostenverhogend!) materiaal  is gebouwd. Dan wordt bij mij C geconstateerd, en dan is buurman/vrouw zogenaamd ook dicht (en vaak! en lang!) in mijn buurt geweest. Natuurlijk hadden we allebei onze smartphone iedere hele nacht aanstaan want de wekker zit erop, met Bluetooth aan want dan kan je die niet vergeten weer terug aan te zetten. En die smartphones liggen niet lekker bij ons in bed. Nee, die liggen op de nachtkastjes aan weerszijden van die vermaledijde muur nog geen halve meter uit elkaar! Via Bluetooth de hele nacht met elkaar te fluisteren hoelang en voor de hoeveelste keer ze nu weer zo … Lees verder

Geplaatst in Idee | Tags: Eigenwijs,Geen zin,Huilen,Lachen,Politiek,Zelfsturend

Mijn zwarte hond

Jan Maarten Fernig Geplaatst op 2 december 2016 door Jan Maarten Fernig19 februari 2017

Mijn zwarte hond zoekt mij nog steeds wel eens op. Ik ga dan samen met hem wandelen in het donkerste en meest verlaten deel van het bos waar niemand komt. Daar vertelt hij mij van zaken die ik betreur maar het daglicht niet kan tonen. Dan schrik ik eerst goed maar word ik na een tijdje toch wat minder bang en waar het mij lukt om door te wandelen zonder vantevoren al te zeer te verlangen te weten hoe lang, dan, ja dan pas kom ik als door magie in een wat minder donker deel en de wandel met mijn zwarte hond krijgt een heel klein beetje kleur. Dan is het ergste voorbij, maar pas als ik niet meer naar verlichting verlang. Dat is het controversiële van het geheel, de verlichting komt langzaam terug waar het loslaten begint. Voor mij dus geen pillen, therapiën, redders of ander zwaar materieel, Maar laat me, Laat me met mijn zwarte hond alleen. This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.

Lees verder
Geplaatst in Idee | Tags: Eigenaarschap,Geen zin,Huilen,Sociaal-psychologie,Verlichting

’t Is niks hier

Jan Maarten Fernig Geplaatst op 3 november 2015 door Jan Maarten Fernig9 januari 2017

Ik moet u even waarschuwen vooraf, dit wordt niks, niet de moeite waard, sla deze maar over, snel skippen naar de volgende bookmark. Het is namelijk niks met mij, en het zal ook nooit meer wat worden. Komt niets meer uit, zinloze bladvulling, overtollige bits ergens op een verre schijf, de verkleuring van de pixels op uw beeldscherm niet eens waard.

Nergens zin in, ‘tis dat ik moeite moet doen de adem in te houden, anders deed ik ‘t gewoon. Dus dat gaat wel door, kan er niets aan doen, ook daar kan ik niets aan doen. Dat maakt alles zo zinloos, dat ik er maar niets meer aan doe. Ja hoor, kan best opnieuw beginnen, de zoveelste keer, kop op, flink zijn, vooruit met de geit, niet opgeven, het hoort er nu eenmaal bij.

Maar ‘k heb d’r geen zin in, voor mij is’t genoeg, bekijk het met het hele zootje, zak lekker in de put. Bent u er nog? Hmm, zeker ook niks bij u?

Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.

Geplaatst in Idee | Tags: Geen zin,Huilen,Lachen

Jaren geleden – mineur

Jan Maarten Fernig Geplaatst op 26 mei 2011 door Jan Maarten Fernig9 januari 2017

Alweer jaren geleden besloot ik mijn saxofoon aan de wilgen te hangen. Genoeg van het musiceren, genoeg van moeizame samenwerkingsverbanden, genoeg van solo-projecten. En vooral behoefte aan meer articulatie. De articulatie van gesproken taal. Terug naar waar ik als jong kind binnen de familie al opviel vanwege mijn vroegrijpe taalontwikkeling en ermee gepaard gaande scherpzinnige geest.

Helaas werden mijn inzichten in mijn latere jeugd steeds minder op prijs gesteld. Ervaringen te pijnlijk gekerfd in ziel van ouders, werden onvermoed door mijn verdere ontdekkingen van het leven geraakt. Onbedoelde repressie was mijn deel, ongemerkt leerde ik veel vermijden in plaats van aangaan, en in voorkomende gevallen rukte ik woest aan mijn ketenen. Het heeft mijn eigenwaarde niet veel doen groeien. Een zware crisis was mijn deel op de overgang naar jong volwassene. Wat volgde was ook stoom afblazen op een toeter, zo noemen blazers hun saxofoon, trompet of trombone. Twee decennia lang zo’n beetje, om met veel pijn en moeite eindelijk uit te komen op een punt vier decennia verlaten.

Wat een verspilling van tijd en moeite, een kuil gegraven, een kuil weer dichtgegooid, en de aarde moest nog worden aangestampt. Waar had ik wel niet kunnen zijn, welke opleiding gevolgd die mij beter had gepast, welk een zinvolle invulling van leven gemist?

Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.

Geplaatst in Idee | Tags: Geen zin,Huilen

Tags

Burgerdividend Economie Eigenaarschap Eigenwijs Geen zin Geld Huilen ICT Lachen Muziek Politiek Sociaal-psychologie Verlichting Zelfsturend
©2021 - Jan Maarten Fernig - Weaver Xtreme Theme
↑