Ow, thou sturdy male chauvinist superman
is it thou, that dream American?
The top money gunner
that we lookup down from our gutter
And that we follow to believe
to dismiss all of our grieve
Over our pityfull small realworld issues
that do not even reach your shoes
Now you have reached earth’s heaven
as scientology-church made it happen!
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.
Overheden vragen geregeld informatie op bij Twitter, bijvoorbeeld om te ontdekken wie achter een doodsbedreiging zit.
Dus, als ik nu even hier twitter dat de grote smurf van mij tot smurfens toe helemaal gesmurft mag worden… Dan wordt ik gesmurfd?
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.
Oh slimme scherpe gerechtspleiterjonge,
wat ben je weer onverschrokke.
Altijd klaar de gerechtigheid te diene
desnoods je eige saeck te verstiene
En we vinden je soms wel wat raar,
want herberg je nu heus een martelaar?
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.
Ach wee,
en wee en ach.
Wat een kommer en kwel,
‚tis de Android bubble-bel!
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.
Mijn oma was het, die urenlang met mij doorbracht in opperste blijdschap zich verheugend in het gezelschap van haar 1e kleinkind. Mijn oma was het, die genoot van het gebrabbel waarmee ik, zoals ieder ander mensenkind, leerde spreken en mijn 1e gedachten mee leerde vormen. Geen enkele opgaaf was het voor haar, geduldig miraden van klanken decoderend, te helpen woorden en gedachten beter te articuleren, te ordenen en tot een begrijpelijk geheel om te vormen, volop mijn eerste vier levensjaren lang.
Haar te verliezen, kwam onverwacht en kreeg geen ruimte met anderen gedeeld te worden. Daarvoor kwam pas veel later de gelegenheid, een die ik zelf diende te bevechten. En waarvoor een pijnlijk proces met regelmatige wanhoop op vruchtbaar resultaat doorlopen moest worden. Een proces op veel latere leeftijd dan die waarop een mensenkind spontaan leert, om daarna te vergeten dat en hoe het heeft geleerd. Een proces met vele complicaties, en dat menigmaal de leidende hand van mijn bewustzijn nodig had om het doel zo te herformuleren dat het weer navolgbaar werd. En daarmee waardevolle noties kerfde in mijn geheugen.
Alwetendheid heeft het niet opgeleverd, wel een versterkt besef eigenlijk niets te weten. En het is een hoopgevende ervaring van het overwinnen van de grootste crisis die een mens kan ervaren: diens eigen zingeving!
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.
Alweer jaren geleden besloot ik mijn saxofoon aan de wilgen te hangen. Genoeg van het musiceren, genoeg van moeizame samenwerkingsverbanden, genoeg van solo-projecten. En vooral behoefte aan meer articulatie. De articulatie van gesproken taal. Terug naar waar ik als jong kind binnen de familie al opviel vanwege mijn vroegrijpe taalontwikkeling en ermee gepaard gaande scherpzinnige geest.
Helaas werden mijn inzichten in mijn latere jeugd steeds minder op prijs gesteld. Ervaringen te pijnlijk gekerfd in ziel van ouders, werden onvermoed door mijn verdere ontdekkingen van het leven geraakt. Onbedoelde repressie was mijn deel, ongemerkt leerde ik veel vermijden in plaats van aangaan, en in voorkomende gevallen rukte ik woest aan mijn ketenen. Het heeft mijn eigenwaarde niet veel doen groeien. Een zware crisis was mijn deel op de overgang naar jong volwassene. Wat volgde was ook stoom afblazen op een toeter, zo noemen blazers hun saxofoon, trompet of trombone. Twee decennia lang zo’n beetje, om met veel pijn en moeite eindelijk uit te komen op een punt vier decennia verlaten.
Wat een verspilling van tijd en moeite, een kuil gegraven, een kuil weer dichtgegooid, en de aarde moest nog worden aangestampt. Waar had ik wel niet kunnen zijn, welke opleiding gevolgd die mij beter had gepast, welk een zinvolle invulling van leven gemist?
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.
Geef mij die ene zetel, gewoon als experiment, van uw stem minder dan een procent. Zonder campagne, zonder gedoe, gewoon die ene zetel, even niet denken aan waarheen, waartoe. Die ene zetel, ‘t is niet veel, maar net genoeg, voor nieuwe politiek. Dat is wat het wordt, zeker en vast. Alleen de manier al, zoals ik het hier beschrijf. Stomweg nooitgedacht, onbestaanbaar, hooguit mogelijk als schrijfsel van een fantast. Maar stel u voor, rechtuit en onbevangen. Zonder verantwoording aan partij en bestuur, en u ziet mij pas voor het eerst terwijl ik mij onvoorbereid een weg zoek door camera’s en microfoons. Mijn enig wapen mijzelf, en dat is precies waar het hier om gaat. Geen campagne, geen gedoe, slechts die ene zetel aan mij, als proef. Gaan we eindelijk eens zien wat er werkelijk gebeurt. Zal ons niet vermoeien met programma en compromissen, hoeft niet, die ene zetel, precies genoeg. Hoef er niet eens op te zitten, alleen afwachten ook al goed genoeg. Want er komt een moment dat die ene ertoe doet. Dan wordt het leuk en dan wordt het spannend, dan gaat het gebeuren, dát is de proef. Dan draaien alle camera’s met hun politieke aandacht om die … Lees verder
