Er was eens een hard-roze panter,
niet zwart, niet sneeuwwit, maar hard-roze.
Zijn vader kwam uit een rood nest
Daar riepen ze vaak: “Weg met het kapitaal!
(breng het maar bij me thuis)”
Maar de vader van de hard-roze panter dacht:
Dat wordt niks, en ging te rade
bij de zwarte magiër panter in het bos

De zwarte panter keek in zijn glazen bol
En sprak Je hebt geluk
Er is net een grote oorlog geweest
Er is veel werk en er zijn weinig handen
En likkebaarde nog na aan de herinnering
Maar de vader van de hard-roze panter wilde meer
Wordt dan accountant en let goed op de centen!
Was de raad van de zwarte magiër panter.

De moeder van de hard-roze panter (een sneeuwwitte panter)
hield hem voor: je hebt niets te klagen,
je hebt een rijke vader en komt niets tekort.
En zijn vader zei je bent vrij,
maak er wat van.
Maar, het klopte niet helemaal,
er knaagde iets binnenin,
al die aandacht voor geld en het materiële…

En op een dag, een bijzondere dag,
sloot de hard-roze panter zich af van de wereld,
en maakte een lange en diepe innerlijke reis,
En na weken, maanden, jaren begon het hem te dagen:
ik ben niet vrij, ik leef in een gouden kooi,
goed beschermd, maar ook gevangen.
Sindsdien trekt hij de wereld rond en laat weten:
Verhef de armen, en bevrijd de rijken uit hun gouden kooi!

Daarom ook basisinkomen.

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.